Het na-valsyndroom wordt in ons jargon ook wel genoemd psychomotor disadaptation syndrome (PDS). Het is een syndroom dat de lichamelijke gevolgen van een val combineert met grote psychologische gevolgen die de angst om te vallen zullen verhogen en die samen met de lichamelijke gevolgen een sneeuwbaleffect kunnen hebben.

Het grootste probleem bij dit psychomotor disadaptation syndrome, of dit na-valsyndroom, is het snelle verlies van autonomie door zowel lichamelijke als psychologische aspecten. Het betreft meestal mensen die niet meer uit hun fauteuil komen, niet meer buiten komen en die geleidelijk wegglijden in passiviteit en bij wie uiteindelijk een totale afhankelijkheid optreedt.

Maar alvorens dit eindstadium te bereiken, moeten de eerste tekenen van posttraumatische stress door de val worden opgemerkt, voor een krachtige psychologische behandeling.

Een goede, regelmatige psychologische ondersteuning is nodig om met de betrokken te werken rond de valervaring en te onderzoeken hoe men de valangst kan overwinnen.

Tegelijkertijd zal een kinesist tonen dat stappen niet gevaarlijk is en dat de betrokkene zijn vroegere activiteiten kan hervatten. Hiervoor brengt de kinesist de persoon in de situatie om te voorkomen dat de betrokkene blokkeert als hij later alleen in die situatie zou terechtkomen.